Piszę dla rodziców małych dzieci i psychologów dziecięcych by nie czuli się osamotnieni w swojej ścieżce życiowej i zawodowej. Chcę stworzyć tu przestrzeń do wzajemnej wymiany doświadczeń i inspiracji. Ten blog jest częścią większego projektu. Stopniowo będę uchylać rąbka tajemnicy – Zapraszam!
Nazywam się Alicja Milian i nie jestem nowa w blogowaniu, choć pierwszy raz odważyłam się publikować od początku pod swoim nazwiskiem i na własnej domenie, co jest dla mnie dużym wydarzeniem, ponieważ jestem człowiekiem mało technicznym. Do założenia tego bloga namawiali mnie moi bliscy, bardzo wspierali mnie na każdym etapie tej ścieżki. Ten pomysł długo we mnie dojrzewał aż doczekał się realizacji. Na co dzień pracuję jako psycholog z dziećmi w wieku przedszkolnym. Głównie są to dzieci w spektrum autyzmu, choć nie tylko. Początek mojej ścieżki zawodowej przyniósł wiele wyzwań, ale też i cennych lekcji. Codziennie uczę się od moich małych pacjentów czegoś nowego. Ich bardzo szczere pytania i spostrzeżenia pokazują mi zupełnie inny świat. Świat, w którym codzienne rzeczy są bardziej… Zainteresowania są wielkimi pasjami, a dźwięk przejeżdżającej karetki jest hałasem, który aż boli. Znajoma wszystkim szczerość przedszkolaków jest na jeszcze większym poziomie. Natomiast świat emocji i różnych złożonych sytuacji społecznych jest trudny do rozgryzienia. Wspieranie maluchów w coraz lepszym rozumieniu siebie i innych ludzi jest czymś, co nie tylko daje mi dużą satysfakcję, ale i miłe ciepełko na sercu z każdym postępem moich pacjentów. Jestem zwolennikiem podejścia systemowego, dlatego wierzę, że praca z dzieckiem to praca z całą rodziną. A wsparcie dziecka zaczyna się często od wsparcia rodzica, który jest dla tego dziecka zwykle pierwszą bezpieczną relacją.
Piszę dla rodziców, którzy mogą czuć się zagubieni w tym świecie intensywnych dziecięcych emocji i przestymulowani ich przestymulowaniem. Widzę Wasz trud. Jesteście Superbohaterami!
Piszę też dla psychologów dziecięcych, którzy zwłaszcza na początku ścieżki mogą czuć się trochę przytłoczeni czy zagubieni. Jeśli właśnie zaczynasz pracę z maluchami i non stop chorujesz, a twoje serce i zaangażowanie są tak wielkie, że zapominasz czym jest work life balance…Widzę Cię. Wybrałeś trudną, ale i piękną ścieżkę.
Chcę trochę przybliżyć do siebie te nasze światy. Świat psychologów, rodziców i małych dzieci neurotypowych i w spektrum. Sama nie jestem ekspertem, a obecna praca bardzo uczy mnie pokory. Codziennie znajduję w niej nowe inspiracje i ścieżki rozwoju. Ale chcę pisać by dzielić się swoim doświadczeniem tak bardziej na luzie. I oczywiście podejście naukowe jest bliskie mojemu sercu i lubię zgłębiać się w naukę, ale tu postaram się prościej. Bo w tej prostocie często tkwią najlepsze rozwiązania. Bo to chodzi o relację i by zobaczyć człowieka w człowieku.
Będę bardzo wdzięczna za udostępnienie tego posta by mój blog mógł trafić do jak największej liczby odbiorców.
Pozdrawiam i do następnego,
Alicja Milian
Psssst… Jeśli interesuje Cię kawa to zapraszam na mojego starego bloga: https://niestresso.blogspot.com/